وقتی توی تلویزیون بچه ای را نشانم میدهند که بغض کرده...که حالش بد است...که اشک می ریزد....انگار خود منم که بغض کرده ام...حالم بد است و اشک میریزم....وقتی نگاهشان را میبینم که پر از التماس است...توی نگاه من هم التماس جمع می شود....من طاقت دیدنشان را ندارم.....وقتی بچه های کودک را توی سوریه و غزه و فلسطین ویمن....همه جای دنیا نشان میدهند که درد میکشند من هم درد میکشم....من بچه خیلی زیاد دوست دارم....خیلی زیاد...فکر می کنم ادم بزرگ ها مردانگی را فراموش کرده اند....ادم بزرگ ها آدم های کوچکی شده اند که زورشان فقط به بچه می رسد....من به بچه های دور فکر می کردم و بغض می شدم....آقای علی رضارئیسی دوربینش را برده سمت روستایشان....برده سمت بچه هایی که از نزدیک دیده....به جای نشان دادن زشتی ها...زیبایی را نشان داده....درد را ریخته توی عکس ها و منتشرش کرده....ساکت مینشینم و به عکس ها زل می زنم....چلیک چلیک اشک میریزم....دلشان سبز سبز است و تخته سیاهشان.....دیوارهای دلشان شیشه ایست ودیوار های مدرسه اشان.....تک تک این بچه ها یک روز آدم های بزرگی می شوند....مگر نه؟من فقط تصویر میبینم و درد می شوم....
شعار ما حس خوب مهربانی
یکبار فقط یکبار هم که شده از این فرصت استفاده خواهم کرد....
آدرس برای کمک های غیر نقدی:سیستان و بلوچستان شهرستان چابهاریابان بلوار صیادوچه گلریز دو پلاک 1کد پستی 9971616817
ماره حساب برای کمک نقدی:بانک ملی 6037991326544693 علی رضا رئیسی
۲۲ تیر ۹۴ ، ۱۲:۲۹