ته مانده های از امید

مَا لِی کُلَّمَا قُلْتُ قَدْ صَلَحَتْ سَرِیرَتِی          

وَ قَرُبَ مِنْ مَجَالِسِ التَّوَّابِینَ مَجْلِسِی،  

عَرَضَتْ لِی بَلِیَّهٌ أَزَالَتْ قَدَمِی               

چه شد که هر چه با خود عهد کرده 

و گفتم که از این پس نیکو خواهم شد 

و به مجامع اهل توبه و مقام توابین نزدیک خواهم شد 

حادثه‏ اى پیش آمدکه به عهد ثابت قدم نماندم 

و آن حادثه میان من و خدمتت حایل گردید...

 

به گذشته فکر می کنم...به راه های رفته ام....گربه ی بغض چنگ میاندازد به گلویم.....اشک نی نی می کند توی چشم هایم...پر می شوم از حسرت...کاش میشد بعضی اتفاق ها نمیافتاد....

+این روزها خدایم را با ستارالعیوب صدا میزنم....